Dur denmiyor kaleme

 

Kalem epeydir bir yerlere dokunmuyor sürtünmüyor varmıyor geçmiyor önünden bile oturup bir masa da hal hatır sormuyor diye yaşanmıyor sanılabilir.

Yaşanıyor hem de her dakikası her anı dele yırta çize kese biçe.

Alıp eline oynamadığın hikayesini masalını anlatmadığından belki de.

Güneş batışlarının her rengini gözün her ayırt ettiği renge kadar her birinin her anının her saniyesinin içinde olmasa bile varlığı atmosfer olmuş her yaşanan zamanın yanında su misali sofra kıvamında içine konmasa beyazlatmasa bile yanında ondan sonra ki ilk yudumda.

Kader kısmet ne dersen o olan zamanı senin ellerinden aldığı için belki de senden başka dokunuşlara izin almadan ortaya yere soktuğunda belki de yanlışı senin yanlışına denk gelmediğinde keşke oradan batmasaydı güneş şu zeytin dalının arasına ne yakışırdı kaygısı isteği yalnızlığının suratına vurulmaması direnişi ben böyleyim savunmasına temel olmaması kızgınlığı da içinde.

Bugün de akşam oldu teranesi keşke bu kadar çabuk olmasaydı ya da neden bu kadar geç kaldı hangisiyse hızından haz etmediğin  hep aynı gitse bile görecelilik hep yaşadığın anlamadığın.

Sofra hazır ellerini yıka gel. Kim söylüyorduysa kimden duyduysan yıllar önce yıllar sonra anca bu kadar beyin küçülüyor içine yeni bir şeyler sığmaz olacak almayacak eskilerle idare edecek bir süre daha.